It’s the most wonderfull time of the year schalt er uit de speakers. En dat is het, wonderlijk. Het is koud we verwarmen. Het is donker we verlichten. En onze oren worden gemasseerd door “gezellige” muziek al dan niet christelijk. Het moet per slot van rekening gezellig zijn. Het innerlijk wordt gesterkt door lekkers (misschien moet ik zeggen veel lekkers). Urkers, bourgondisch als we zijn. En de diensten zijn belegd (gepland). Sterker nog de lichtjes optochten, de kerstmarkt incl stal alles is er. Of je nu kerkelijk bent of niet. De bus van Ethiopië/Eritrea wordt weer onder de stof vandaan getrokken. We gaan het riedeltje weer af. En eerlijk is eerlijk ik ben het nodig als sober persoon in de grijze koude dagen. Ooit zo bedacht door keizer Constantijn om iedereen te vriend te houden, 25 december. De emoties gieren om je heen van afgelopen jaar of jaren. Gister nog met een interview op tv van Martijn Krabbe, hij is stervende. We razen maar door en staan nergens bij stil, dat heeft deze ziekte verandert ten positieve bij hem. Het razen en nergens echt bij stil staan sloot aan op mijn gevoelens en die van mijn gezin. Maar het allerbelangrijkste, waar het uiteindelijk echt om gaat? Het antwoord is, de geboren Koning! En dat het uiteindelijk weer echt kerst gaat worden samen met onze Koning, Maranatha kerst. Zonder geraas, demonie en oorlog. Het vuurwerk kan beginnen. Met de ware mens.
