Vanuit het huis kom ik het terras oplopen en hoor Arnold foeteren tegen degenen die aan de tafel buiten zitten. Ik begroet hem met een tik op de schouders en zeg: ‘Wat ben je weer opstandig, vriend Van Beest.’ Hij draait zich naar mij toe en roept: ‘Bonjour monsieur de La Châteline’, en gaat in één adem door met: ‘het is toch te zot voor woorden’, en wijst naar de lucht. ‘We hebben een prachtige dag en zie waar de gifmengers weer mee bezig zijn! Heel het luchtruim wordt weer volgespoten met chemische middelen. Let op mijn woorden: morgen krijg je regen.’