Het is zondagmorgen en we zitten aan een bakje koffie als Gré ineens zegt: ‘Het voelt ook niet als Pinksteren hè, dat mis ik hier wel in Frankrijk.’ Ze kijkt mij een beetje mistroostig aan. ‘Nee, zo voelt het niet’, antwoord ik haar. Zonder op mij te letten gaat ze door. ‘Anders hadden we nu net het ontbijt op.’ We waren gewend om op feestdagen de dag met het hele gezin en aanhang te beginnen met een uitzonderlijk uitgebreid ontbijt, waar Gré als eerste op de dag ervoor bij de bakker stond voor de eerste keuze. Gré vertelt verder: ‘Dan was ik nu bezig om de boel op orde te krijgen voor het koffievolk’, en noemt een aantal personen op die gewoontegetrouw iedere zondagmorgen op de koffie kwamen. Inderdaad, we zaten altijd met een hele ploeg.
