Wat ze over Bes-worden zeggen, het klopt allemaal. In moeders buik was ik al nieuwsgierig naar de kleine. Hoe ziet ze eruit, op wie lijkt ze? Naarmate de weken zich aaneenrijgen word ik steeds ongeduldiger, maar daar trekt ze zich niks van aan. Ze laat op alle fronten op zich wachten. Dan verschijnt eindelijk de eerste foto. Op onze telefoons zoomen we het maximaal in. Maken complete studies van haar gezichtje. Nou ja, van dat deel dat zichtbaar is onder het mutsje. Daar waar ik normaliter hun deur niet plat loop, bedenk ik nu telkens een reden om even langs te gaan. Bied oppas aan en dring me nog net niet aan hen op, alsof ik niks anders te doen heb. Nog eventjes en ik krijg een straatverbod vanwege stalkgedrag. Zo gauw ik hun deur achter me dichttrek, ben ik alweer anwinneg. Ik kan er niet omheen. Ik ben gewoon verliefd.